Een synthetic CDO (Collateralized Debt Obligation) is een complex financieel product dat is gebaseerd op de kredietrisico's van een onderliggende portefeuille van financiële activa, zoals bijvoorbeeld leningen, obligaties, of andere schuldbewijzen.
In tegenstelling tot traditionele CDO's, waarbij de onderliggende activa fysiek aanwezig zijn, wordt bij een synthetic CDO gebruik gemaakt van zogenaamde credit default swaps (CDS) om het kredietrisico van de onderliggende portefeuille te beheren.
Een CDS is een financieel instrument dat beleggers beschermt tegen het risico dat een uitgevende instelling (zoals bijvoorbeeld een bedrijf) in gebreke blijft bij het terugbetalen van zijn schulden. Bij een synthetic CDO worden CDS-contracten gebruikt om de kredietrisico's van de onderliggende portefeuille te spreiden over verschillende beleggers, waardoor het risico voor individuele beleggers wordt verminderd.
Een synthetic CDO kan echter zeer complex zijn en kan een hoog niveau van risico met zich meebrengen. Door de opkomst van deze en soortgelijke financiële producten in de jaren voorafgaand aan de financiële crisis van 2008, zijn er vragen gerezen over de transparantie en stabiliteit van deze producten en over de mate waarin de risico's hiervan werden begrepen en beheerd door beleggers en toezichthouders.